‘Aan de kruimels op een bordje in de vaatwasser kon ik zien of ik al gegeten had’
Wat zou jij doen;
als je voortdurend dingen kwijt bent?
wanneer je verdwaalt in je eigen wijk?
als je in de middag niet weet wat je in de ochtend hebt gedaan?
en mensen dan zeggen: ‘Ach, we vergeten allemaal wel eens wat.’
Karin is een jonge, alleenstaande moeder als een fors geheugenverlies haar het werken onmogelijk maakt. ‘Vage klachten’ menen de artsen aanvankelijk. Karin leeft echter met de harde consequenties. Van drukbezette manager in de ouderenzorg wordt ze een vrouw voor wie bekende gezichten vervagen. Terwijl haar omgeving denkt dat ze dwaalt in de mist, draait ze zelf haar gezicht naar de zon. Tot de term ‘dementie’ valt. En zij zich afvraagt: wat als ik straks mijn kinderen niet meer herken?
Over ‘Ontwarren’
Vanuit een bijzondere perspectief neemt Karin je mee in een ontroerend verhaal over hoe je in het verlies van cognitieve capaciteiten ook ongefilterde schoonheid kan terugvinden. Een unieke inkijk in een normaal zo verborgen wereld.’
Roos Woltering, psycholoog en presentator Taboe Talk (NRC)
‘Karin neemt je mee in haar suizende bloedbaan. Stap voor stap vallen er details in haar waarneming weg waardoor je als lezer een huiveringwekkend leven voor je ziet, op weg naar een mogelijke dementie. Het boek leest als een huilstoot die je je tot aan haar bevrijding kunt verbeelden. Door haar overgave aan dit proces wachtte haar onverwachte tederheid en schoonheid. Ook voor mantelzorgers is dit boek een absolute aanrader.’
Adelheid Roosen